Leaving Newport

Ik sta op het punt om te vertrekken uit Newport, de boot ligt aan mooring 265 en ligt daar prima voor de komende weken. Ik heb me zelden zo leeg gevoeld als nu, het is een emotioneel moment. Het is het afscheid van een episode waarin ik zoveel geluk heb ervaren, zoveel mooie dingen heb gezien en zoveel fantastische mensen heb ontmoet. Newport was één groot feest, het was heerlijk om avond aan avond te feesten met mede OSTAR zeilers en de organisatie. We hebben elke balk gekopt, alle clubs gezien en veel feesten bezocht. Ik heb op banken geslapen omdat de Pick Up service niet meer ging om me naar de boot te brengen, we hebben gegeten, gedronken, gelachen, gezongen en gedeeld. Het was geweldig.

De tocht naar huis betekent ook een tocht terug naar werk, wat ik sinds 6 maanden niet meer gedaan heb. Ik voel me dankbaar dat ik de mogelijkheid heb gehad om dat te kunnen doen en realiseer me dat het maar weinig mensen is gegeven op mijn leeftijd. Antarctica, de rondrit door Argentinië en Chili met Femke en de meisjes en daarna de OSTAR, het was een wervelwind aan moois.

Het zal wel even duren voordat ik weer met beide benen op de grond sta en alle ervaringen genesteld zijn. Het wordt nu de uitdaging om de enorme berg energie die ik opgedaan heb over te brengen op mijn lieve meisjes, mijn klanten en collega's, vrienden en familie en om te zetten in nieuwe projecten. Serva Fidem, onze familiespreuk, door mijn vader vrij vertaald als 'zorg voor uw naaste'. Dat zullen we doen, met verve.

Life is a joy, it's a trip and I am riding it in fifth gear:-)

En nou naar huis met je donder!