't is een kwestie van mikken:-)

Op de hele Grand Banks staan twee booreilanden, en ik krijg het voor elkaar om hem daar precies tussendoor te sturen, geestig, weer een teken van kust. Een ervan is ook geen truttig ding ook, stevig platform! De dieptemeter komt ook weer tot leven. Na twee weken moedeloos zoeken naar een echo in 4000 meter water heeft ie eindelijk weer beet: 88 meter diep hier. Nog steeds lekker zonnetje. Werkelijk geniaal gennaker weer, maar ik houd hem voorlopig even in de zak, eerst die armen weer een beetje in het gelid en dan bij echt ligt weer mag ie weer. Nu zo'n 15 knopen halve wind, lekker varen. Nog maar even genieten van de zon en de droogte, voor hetzelfde geld ben ik hem straks een week kwijt aan de mist.

Wat achtergrond info over dit gebied:
We zitten nu in de koude labrador stroom die van de pool om Canada heen komt zetten. Ik zou een halve knoop stroom uit het noorden moeten hebben, al merk ik daar weinig van, hij lijkt eerder uit her zuiden te komen, maar niet veel. Het water is hier tussen de 5 en de 10 graden. Een paar honderd mijl ten zuid westen van ons stroomt met anderhalve knoop de Warme Golfstroom richting Europa. In deze warme golfstroom is het water zomaar 10 tot 15 graden warmer. Bij zuidelijke en westelijke winden komt de warme en vochtige lucht van de golfstroom terecht boven de koude Labradorstroom. De lucht koelt af, kan daardoor minder vocht bevatten en condenseert met als gevolg dichte mist! Het kan hier 35 knopen waaien met zulke dichte mist dat je de boeg van je boot niet meer ziet. Dood eng. Statistisch is de kans op mist in juni hier 65%. Als brillemans zoals ik beperkt het zicht zich meestal binnen 2 seconden tot 2 cm, van je oogbol tot de binnenkant van je brillenglas. Oftewel, je vaart geblinddoekt.

Het voordeel dat we dit jaar hebben is dat het drijfijs van de pool relatief noordelijk zit en de warme golfstroom zit relatief zuidelijk op dit moment, dat meandert nogal heen en weer, dus dat is gewoon mazzel. Zeker als je weet dat de Spirit van 8mm dik hechthout is gebouwd met een dun laagje glas en aramide eromheen, das zelfs voor het kleinste stukje ijs geen uitdaging om daar dwars doorheen te gaan. Ik ben dus erg blij met onze twee waterdichte schotten, just in case.

De grote OSTAR uitdaging in dit gebied, of eigenlijk voor alle varenslui hier zit hem in de grote kans op mist, de koude Labradorstroom met zijn ijsbergen en de warme golfstroom met zijn 1,5 knoop tegen, als je tenminste naar Newport wilt.