Bewondering voor je prestatie! Je blogt zo´n beetje een complete Ostar-roman bij elkaar.
Het is allemaal erg herkenbaar. Voor mij was de meest intense periode dit gedeelte: na Flemish Cap richting Sable Island. Mist en veel wind. Maar qua psychologie was ik toen het meest in balans met de boot en de oceaan. Dat bleef zo over Georges Bank en later de Nantucket Shoals.
Uiteindelijk finishte ik met een beetje een triest gevoel dat het over was. ´t Was echt fantastisch!
Klote van je schouder(s). Klinkt als een serieuze frozen shoulder. Ik kan je zeggen dat Richard ook de nodige hiccups meemaakt hoor. Lachen dat jullie nog steeds voor Nico uitzeilen!
Zet em op!
Harry
Thanks Harry, ik denk dat ik over een aantal dagen ook hard op ga zien tegen het eind, en die mist, we gaan het meemaken, vind ik ook het spannendste stuk. Ondanks de hiccups ervaar ik het ook echt nog steeds als fantastisch. De boot doet het onwaarschijnlijk goed en afgezien van het feit dat het geklap aan de wind soms echt ondraaglijk is heb ik alle vertrouwen in haar. Heb Nico al opgeroepen dat hij een USB kabeltje mag komen lenen voor zijn tracker (ga er vanuit dat hij dat mist), maar geen gehoor, zie hem en Richard ook niet op de AIS, te grote afstanden toch denk ik.
Nicole lijkt erg tevreden met het feit dat ze nu eindelijk weet wat er in me omgaat:-) Succes met je nieuwe baan tussen de erts en het staal, past wel lijkt me!
Verder net alle mails goed binnengekomen, inclusief korte en lange termijn gribfiles, fijn, ga maar es koffie zetten en studeren op die gribs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten